Lijden is deel van Gods verhaal in de Bijbel. We lezen over een God die een schuilplaats wilt zijn. Die dat was voor mensen doorheen de Bijbel. We zien een God die bevrijdt en geneest, we zien een God die troost en voorziet.

We hebben een God die lijden kende. Jezus was mens, met alle emoties die daarbij komen en heeft geleden aan het kruis. We hebben een God die begrijpt wat pijn is.

We hebben de Heilige Geest die voor ons pleit als we niet weten wat te bidden, die ons in onze zwakheid te hulp komt. (Rom 8:26-27), die de Trooster (2 Korinthe 1:3-4) genoemd wordt.

Mensen zien dat het ultieme voorbeeld van lijden, namelijk Jezus’ lijden aan het kruis voor de redding van de mensheid, hoop betekent. Jezus’ dood was namelijk niet het eindpunt, maar net het beginpunt. Op het moment dat Jezus stierf scheurde het doek in de tempel. Zijn lijden, sterven en opstaan, heeft de kloof tussen God en de mens gedicht. Jezus’ opstanding heeft de dood overwonnen, heeft lijden overwonnen, heet ziekte overwonnen, heeft zonde overwonnen. In Jezus’ mogen we die opstandingskracht kennen. In Jezus hebben we hoop en een perspectief.

Een antwoord / perspectief bieden op de vraag ‘wanneer lijden stopt’. Hoe vinden we hoop midden in moeilijkheden? Enerzijds het bestaan van lijden in het algemeen, anderzijds persoonlijk als moeilijkheden aanblijven.