عيسی مسیح، غم‌های ما را بر خود گرفت و دردهای‌ ما را بر خويش حمل نمود. تأدیب سلامتی ما بر وی آمد و از زخم‌های او ما شفا يافتيم. مسیح درد و رنج صليب را به خاطر نجات ما گناهکاران تحمل نمود.‏

عيسی مسيح، برّۀ بی‌عيب خدا بود و ارادۀ نیکوی پدر را در مرگ بر صليب و فراهم کردن آن قربانی نهایی انجام داد. مسيح آن برّۀ خدا، متحمل گناهان من و شما بر صليب شد و او کفارۀ گناهان ما است.‏

خواست خدا اين است که ايماندارانِ مسيحی، با جديت تمام نزد خدا دعا کنند و تنبلی نورزند. دعا گفتگوی فرزندان خدا با پدر آسمانی خود می‌باشد. دعايی که طبق کلام خدا باشد، درهای بسته را می‌گشايد.‏

ما هيچ‌وقت نمی‌توانيم با قدرت خودمان، با شیطان بجنگیم. باید به خدای قادر مطلق و پُر‌فيض توکّل کنیم و با ايمان به مسيح، از خدا بخواهيم که ما را محافظت کند و در جنگ‌های روحانی به ما پيروزی بخشد.‏

فروتنی واقعی کتاب‌مقدسی این‌است‌که بگوییم مسيح باید ارتقاء يابد و من بايستی کوچک شوم. عطایا و استعدادهای خدادادی خود را تشخیص دهیم و با شکرگزاری و فروتنی برای جلال نام مسيح به‌کار گيريم.‏

از پيروی خداوند و منجی‌مان عیسی‌ عار نداشته باشيد. در هنگام رنج و زحمت به‌خاطر مسيح، مطيعانه با خداوند گام برداريد. در سختی‌ها به‌ياد داشته باشيم که خدا با ما است و روح خدا بر ما آرام می‌گيرد.‏

عطایای روحانی که خدا به کليسا و ايمانداران مسيحی می‌بخشد، عطایایی است که به‌خاطر فیض و لطف بیکران خدا به ما داده شده و بايد برای جلال او و منفعت همگان استفاده شود.‏